Αίσθηση από...Sex and the City στην πρωτεύουσα του στυλ και της μόδας, το Παρίσι, ζήσαμε για τρεις μέρες με την κολλητή μου!
Για πρώτη φορά έζησα το Παρίσι χωρίς ούτε μία σταγόνα βροχής... Ένα ηλιόλουστο τριήμερο, χωρίς ούτε ένα σύννεφο κι ομολογώ ότι και μόνο αυτός ο λόγος θα ήταν αρκετός για να απολαύσω το Παρίσι πρωτόγνωρα...
Το 4* boutique ξενοδοχείο που επέλεξα κι έκλεισα μέσω του Travelstyle.gr αποδείχθηκε απίστευτα καλή επιλογή και φοβερό location. Το Francois 3er, δύο τετράγωνα από την πολυθρύλητη λεωφόρο Champs Elysees, δίπλα στην Avenue George 5 και την Montaigne με τους διασημότερους οίκους του κόσμου είναι πρόσφατα ανακαινισμένο, με απόλυτα γαλλικό στυλ και πολύ ζεστό προσωπικό.
Φτάσαμε με την απογευματινή πτήση της Aegean και μόλις αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε αμέσως έναν φοβερό περίπατο που φυσικά αποδείχθηκε απίστευτα... μακρύς! Περπατήσαμε από το ξενοδοχείο μέσω της Αψίδας του Θριάμβου στην πασίγνωστη λεωφόρο Haussman, περάσαμε από τις Galleries Lafayettes, βγήκαμε στην πλατεία της Όπερας κι αποκαμωμένες ολίγον τι, κάναμε μία στάση για να απολαύσουμε δροσερό Kir Royale και μικρά καναπεδάκια στο διαβόητο Cafe de la Paix. Τυπική παριζιάνικη απόλαυση και πολύ... χάζι!
Κατηφορίσαμε την Rue de la Paix και βγήκαμε στη μεγάλη μου αγάπη, την πλατεία Vendome με τους διασημότερους οίκους κοσμημάτων και υψηλής ωρολογοποιίας! Εκεί που δεν ξέρεις ποια βιτρίνα να πρωτοκοιτάξεις και ποιο κόσμημα να πρωτοδιαλέξεις... Δίπλα ακριβώς, στην αρχή της οδού Saint Honore, το γνωστό "μαύρο" ξενοδοχείο, το Costes, θα αποτελούσε σταθμό μας για ένα cocktail Bellini την άλλη μέρα, αλλά απόψε θα επισκεπτόμασταν το ισόγειο κατάστημα με τα αρώματά του. Το χαρακτηριστικό άρωμα του ξενοδοχείου ήταν εκείνο που επέλεξα για να πάρω σε σπρέι χώρου και σε αρωματικό κερί, ώστε να έχω στο σπίτι μου, πίσω στην πατρίδα, λίγο... άρωμα Παρισιού! Μην σας πω για τα απίστευτα τριαντάφυλλα στο άλλο κατάστημα του ξενοδοχείου... Ας όψεται που δεν μπορούσαμε να μεταφέρουμε λουλούδια μαζί μας...
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, αφού πλέον έχει αρχίσει να νυχτώνει, μέσω της εκθαμβωτικής Champs Elysees. Αυτός ο δρόμος δεν έχει τυχαία τη φήμη! Είναι τεράστιος, ατμοσφαιρικός, ελιτίστικος και ταυτόχρονα τόσο προσιτός... Δεν συζητάμε όταν είναι στολισμένος χριστουγεννιάτικα! Σκέτο παραμύθι! Μια στάση στο Disney Store επί της λεωφόρου σίγουρα θα κάνει τα πιτσιρίκια της οικογένειας πανευτυχή με την επιστροφή στην Αθήνα.
Το βράδυ επιλέξαμε για φαγητό μία τυπικά γαλλική brasserie στην συμβολή των George 5 και Montaigne, πάνω στην γέφυρα Pont de l' Alma, με φάτσα μπροστά μας σαν cart-postal τον ολοφώτιστο Πύργο του Άιφελ. Δυστυχώς, από ποιότητα φαγητού δεν μείναμε ενθουσιασμένες, καθώς αποδείχθηκε μάλλον πιο τουριστικό από ό,τι έπρεπε, αλλά η εμπειρία να τρως πατέ και μύδια με απρόσκοπτη θέα στον πύργο είναι αξεπέραστη!
Την άλλη μέρα, Σάββατο, μετά από ένα ωραίο πρωινό στο γνωστό Fouquet, πάνω στην Champs Elysees με θέα την Αψίδα του Θριάμβου, σειρά είχε να ζήσουμε μία καθαρά γυναικεία υπόθεση... Επίσκεψη στους μεγαλύτερους οίκους μόδας, γαλλικούς κατά κύριο λόγο, αλλά και μη. Το τεράστιο κατάστημα της LV στη λεωφόρο θυμίζει περισσότερο σούπερ-μάρκετ με τους απίστευτους χώρους, τη μεγάλη συλλογή και τις άπειρες επιλογές, αλλά το πολυάριθμο προσωπικό του αποδείχθηκε πάρα πολύ φιλικό, εξυπηρετικότατο και χωρίς καθόλου ...ύφος, σε αντίθεση με αυτό στα αθηναϊκά καταστήματα του brand.
Ο οίκος Chanel στην Rue Montaigne μου έκλεψε την καρδιά και, για να είμαι ειλικρινής, ήθελα να ψωνίσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Το κλασικό στυλ της Madame Coco εξακολουθεί να είναι απίστευτα θηλυκό και σικάτο, αλλά δυστυχώς και πολύ "τσιμπημένο".
Στην Faubourg-Saint Honore τι να πρωτοθυμηθώ; Σίγουρα ο οίκος Hermes είναι από εκείνους που κλέβουν την παράσταση, ενώ το μικρό διώροφο κατάστημα του Louboutin, με το περίεργο ντεκόρ του μύλου που γυρίζει στην είσοδο παρουσιάζοντας το χαρακτηριστικό παπούτσι του οίκου για την φετινή σεζόν, σε κάνει να περάσεις το κατώφλι του χωρίς καν δεύτερη σκέψη. Μόνο που οι τιμές σε κάνουν να εξέλθεις με μεγάλη απογοήτευση, αφού σε κάποιες περιπώσεις μοιάζουν πραγματικά εξωπραγματικές. Ίσως το ωραιότερο παπούτσι που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, με την χαρακτηριστική κόκκινη σόλα, στοίχιζε μόνο... €3.400 και κάτι ψιλά που δεν συγκράτησα, αφού το σοκ της ανακοίνωσης της τιμής από τον, κατά τα άλλα, συμπαθέστατο υπάλληλο με έκανε να χάσω κάθε αίσθηση του χώρου και χρόνου... "Python" (προφέρεται Πιτόν) ήταν η απάντησή σου στην έκδηλη έκφραση "ταμπλάς" που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου. Αν μη τι άλλο, όπως είπε και η κολλητή μου που δεν μιλάει γρι γαλλικά, έμαθε κι εκείνη μία λέξη σε αυτή την γλώσσα που θα της μείνει αξέχαστη... "Πιτόν" είναι ο πύθωνας, μία δικαιολογία για πανάκριβη τιμή και σε τσάντα που είχαμε ακούσει λίγο νωρίτερα και στην Gucci!
Με 'κείνα και με τα άλλα, καταλήξαμε γι άλλη μια φορά, στο Costes, όπου -αυτή τη φορά- απολαύσαμε δροσερά Bellini, με τη συνοδεία light γεύματος με ένα περίεργο ριζότο που πιο πολύ έμοιαζε με πλιγούρι, ποικιλία τυριών και ενός πιάτου σολομού με φοβερή παρουσίαση!
Με ένα ταξάκι "διακτινιστήκαμε" γρήγορα στη Galleries Lafayettes, όπου χαθήκαμε για αρκετή ώρα στις διάφορες γνωστές μάρκες...
Πίσω στο ξενοδοχείο και μετά από ολιγόωρη ξεκούραση, φρεσκαριστήκαμε και καλέσαμε ταξί για να μας πάει στην πολύβουη περιοχή Saint Germain de Prais. Εκεί Σαββατόβραδο γινόταν πανικός από νεολαία, φοιτητές, αλλά και λίγο μεγαλύτερους και δυστυχώς, ενώ πηγαίναμε συστημένες για το διάσημο club-restaurant Societe, δεν καταφέραμε να βρούμε ούτε ένα μικρό τραπεζάκι, επειδή δεν είχαμε κράτηση... Έτσι, αρκεστήκαμε σε ένα τυπικό γαλλικό εστιατόριο σε ένα μικρό πεζόδρομο γεμάτο κόσμο, bistrots και κλαμπάκια, του οποίου ωστόσο δεν θυμάμαι το όνομα. Εκεί πήραμε τη διάσημη γαλλική κρεμμυδόσουπα και κόκκορα κρασάτο, συνοδεία κόκκινου κρασιού Bordeaux.
Η Κυριακή ήταν η ημέρα της επιστροφής, αλλά -αφού τα καταστήματα ήταν κλειστά- είχα προγραμματίσει μετά το check-out από το ξενοδοχείο να επισκεφτούμε τον Πύργο του Άιφελ (είχε τόσο μεγάλες ουρές και στα τέσσερα ταμεία που αποφύγαμε να χάσουμε χρόνο προκειμένου να ανεβούμε), τον καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων, το Λούβρο (όπου ευτυχώς δεν συναντήσαμε ουρές στα ταμεία και προλάβαμε να δούμε και τα τέσσερα συγκεκριμένα εκθέματα που θέλαμε: τη Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου, φυσικά τον πίνακα της Μόνα Λίζα και λίγο από αιγυπτιακές μούμιες για να κάνω το χατίρι στη φιλενάδα μου). Στις μετακινήσεις μας χρησιμοποιήσαμε και το ανοικτό διώροφο λεωφορειάκι που σε κάνει γύρους στο Παρίσι... Φοβερή εμπειρία και κυρίως δεν κουραστήκαμε σχεδόν καθόλου.
Στη συνέχεια ταξάκι και στην περιοχή που θυμίζει πραγματικά την παριζιάνικη εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας: Μονμάρτη! Από το πολυσύχναστο λόφο όπου δεσπίζει η εκκλησία της Ιερής Καρδιάς (Sacre-Coeur), με το πολύβουο πλήθος να συνωστίζεται στα σκαλιά απολαμβάνοντας τον ευχάριστο ήλιο και το "σόου" που έδινε ένα εξαμελές μουσικό συγκρότημα, κατηφορίσαμε στη μικρή πλατεία των καλλιτεχνών και των ζωγράφων... Ένα πορτρέτο σε καρικατούρα που μου έφτιαξε μέσα σε μόλις πέντε λεπτά ένας ασιάτης ζωγράφος με ενθουσίασε, αλλά εξόργισε την φίλη μου που θεώρησε ότι με έκανε ...έκτρωμα. Δίπλα ένας άλλος Ασιάτης μας "ζωγράφισε" με ένα περίεργο κοπτικό και τις δύο μαζί σε προφίλ... Κι άλλα πολλά που κατέληξαν φυσικά σε άλλο ένα γαλλικό γεύμα με κρέπες και τυριά και κρασί, αυτή τη φορά Βουργουνδίας.
Ο δρόμος της επιστροφής στην Αθήνα, δυστυχώς περνάει μέσα από το πλήρως απογοητευτικό αεροδρόμιο Charles de Gaulle. Δεν θυμάμαι αν πάντα ήταν έτσι ή αν είναι θέμα της Aegean, καθώς δεν υπήρχε παρά μόνο ένα μικρό Duty Free κατάστημα, στο οποίο μάλιστα ο υπάλληλος θεώρησε ότι έπρεπε να κλείσει στις επτά παρά το απόγευμα, κατεβάζοντας στο κεφάλι μας τα ρολά... Αυτό ήταν ο δυσάρεστος επίλογος του πανέμορφου τριημέρου, αλλά δεν του επιτρέψαμε να μας χαλάσει τη διάθεση.
Με καλό προγραμματισμό και φυσικά καλό καιρό, μπορεί κανείς να απολαύσει πραγματικά το Παρίσι!
