Η αρένα γεμίζει σιγά σιγά, περιμένουμε όλοι να αρχίσει αυτό το υπερθέαμα όπου άνθρωπος και ζωή χαρίζουν ένα σοού πρωτόγνωρο. Τα άλογα δίνουν το παρόν στο κέντρο της αρένας. Ένας ένας από τους πρωταγωνιστές δίνουν την παρουσία τους. Το πρώτο αίμα θα χυθεί από τους καβαλιάριδες, που με το ακόντιο τραυματίζουν τον τάυρο, ένας ρόλος διόλου εύκολος, δίοτι πρέπει να το κουράσουν πριν την σφαγή του.
Ο τάυρος μπαίνει μέσα νευρικός και μάλλον λίγο χαμένος. Ταραγμένος θα έλεγα.
Το πλήθος περιμένει, ο ταυρομάχος ετοιμάζετε και ο τάυρος δεν έχει ιδέα για το τι θα γίνει στην συνέχεια.
Αφου οι βοηθητικοι με το κοντάρι ματώνουν το ζώο και το ζαλίζουν έρχεται η φίρμα να ολοκληρώσει. Το ζώο χλευάζετε και κακοποιειται από το κοινό μέχρι να πέσει από το χτύπημα του σπάθιου του ταυρομάχου. Δέχετε παλλαπλές μαχαιριές στο κεφάλι μέχρι να παραδώσει.
Όταν ήμουν μικρός και άκουγα ιστορίες για της ταυρομαχίες είχα πλάσει στο μυαλό μου μία γιγαντομαχία μεταξύ δύο πλασμάτων της φύσης όπου ο καλύτερος κερδίζει. Όχι ότι δεν υπάρχουν ατυχήματα, αλλά θα έδινα 8 προς 1 να συμβεί. Και έτσι μετά από δύο ώρες υπαρχουν έξι τσιγγελια και πολλές μπριζόλες.
Το έθιμο αυτό υπάρχει χρόνια τώρα και έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και δεν νομίζω να σταματησει ποτέ αφού προσελκύει ανθρώπους από όλο τον κόσμο.
Φυσικά υπάρχουν οργανώσεις που προσπαθούν να προστατέψουν τα ζώα που υποφέρουν από τέτοιες απανθρωπες πράξεις αλλά καμία φορά την μοίρα ούτε εμείς δεν την αλλάζουμε….. αλλά απλά συμπάσχουμε…
Από τον Δημήτρη Αναγνώστου
