Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη


Δεν μπορούσα να φανταστώ τι πραγματικά είναι η Κωνσταντινούπολη, πριν την γνωρίσω από κοντά. Κι ας είχα ξεκοκαλίσει αμέτρητους ταξιδιωτικούς οδηγούς, κι ας είχα μιλήσει με φίλους και γνωστούς, που είχαν την τύχη να την επισκεφθούν πριν από μένα. Η αύρα της Πόλης δεν μεταφέρεται με λόγια… Πώς να αποτυπώσεις στο χαρτί τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος στον Βόσπορο; Πώς να μιλήσεις για τις μυρωδιές που σε μεθούν, τις γεύσεις που σε ζαλίζουν και νιώθεις να παίζουν πρωτόγνωρα παιχνίδια με τον ουρανίσκο σου; Τι να πεις όμως και για την απίστευτη κίνηση στους δρόμους, τους οδηγούς που δεν δίνουν δεκάρα για λωρίδες κυκλοφορίας και διαβάσεις, αλλά και τους πεζούς, που διασχίζουν το δρόμο απ’ όπου τους κάνει κέφι;

Αμέτρητες οι εικόνες που θα κρατήσω μέσα μου από τις 4 μέρες στην Πόλη, η μια φωτεινότερη απ’ την άλλη. Ήταν, όμως, Μεγάλη Εβδομάδα και αναπόφευκτα το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η νύχτα της Ανάστασης. Οι περισσότεροι Έλληνες είχαν επιλέξει φυσικά το Πατριαρχείο για να ακούσουν το αναστάσιμο μήνυμα• δηλαδή πολύς κόσμος, σπρώξιμο και κατάνυξη μηδέν. Αποφασίσαμε, λοιπόν, με την παρέα να… παραστρατήσουμε και, αντί για τον μεγαλόπρεπο Άγιο Γεώργιο, προτιμήσαμε τη μικρή εκκλησία του Αγίου Φωκά, στο Ortaköy. Ειλικρινά, δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο• μόλις 70-80 πιστοί είχαν έρθει εδώ, καθιστοί, με κεριά και λαμπάδες στα χέρια. Οι ιερείς έψελναν μέσα σε μια απίστευτη ησυχία, που μονάχα το τρίξιμο από τα καθίσματα διέκοπτε διακριτικά που και που. Κανείς δεν μιλούσε, λες για να μην χαλάσει την ιερότητα και την ευλαβικότητα των στιγμών. Όταν η ώρα πλησίαζε δώδεκα, οι ιερείς και οι ψάλτες προχώρησαν προς το μέρος μας, μας έγνεψαν να τους ακολουθήσουμε και με αργά βήματα μας οδήγησαν στην αυλή του ναού. Εκεί, ακριβώς κάτω από τη φωτισμένη γέφυρα του Βοσπόρου, με το φως των κεριών να τρεμοπαίζει από το θαλασσινό αεράκι, το «Χριστός Ανέστη!» ήρθε σαν για να σφραγίσει το όνειρο. Ένιωσα σαν να ήμουν σε κάποιο επαρχιακό ξωκλήσι, χαμένο στην ελληνική επαρχία. Κι όμως, ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, σε μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου!
Γιαννης Μαντάς

Δημοφιλείς αναρτήσεις