Σαν μαγνητισμένη από κάποια μυστηριώδη έλξη οδηγήθηκα στο Παλιό Χωριό -Χώρα για τους επισκέπτες και Χωριό για τους ντόπιους. Η περίεργη αύρα του, η μυστηριακή του ατμόσφαιρα και η απροσδιόριστη αίσθηση που μου προκαλούσε, ήταν αρκετές για να με σαγηνεύσουν ολοκληρωτικά. Περπατώντας στα στενά λιθόστρωτα καλντερίμια του Κάστρου, ανάμεσα σε εγκαταλειμμένα πετρόχτιστα σπίτια που εναλλάσσονταν αρμονικά με παραδοσιακά φαγάδικα, καφετέριες και καταστήματα με χειροποίητα κοσμήματα, στην ουσία πραγματοποίησα ένα ταξίδι στο παρελθόν. Το Είναι μου πλημμύρισε με μία απερίγραπτη αίσθηση, η οποία γίνεται αντιληπτή μόνο σε όσους έχουν την τύχη και το προνόμιο να επισκεφθούν αυτό τον «μαγικό» τόπο και νιώσουν την ενέργειά του σε όλο της το μεγαλείο! Μία ακόμη ευχάριστη έκπληξη με περίμενε όταν κατευθύνθηκα προς τις παραλίες. Ένας επίγειος παράδεισος με κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά και χρυσαφένιες αμμουδιές απλωνόταν μπροστά μου, καλώντας με να «δαγκώσω» τον απαγορευμένο καρπό! Χωρίς δεύτερη σκέψη παραδόθηκα στην προ(σ)κλήση και αφέθηκα στις απολαύσεις του!
